Zakken voor de sier

Wat een kind toch lijden kan. 's Morgens maakt de mama een broek voor je en 's avonds moet je vlak voor het slapen gaan poseren voor de blogfoto's in een veel te grote broek. Hier zie je het schaap bibberen van de kou.

Het patroon komt uit de laatste Knippie (april 2013). Het is echt wel een model voor Ada die houdt van losse broeken. Toen ik haar de foto in de Knippie toonde, bestelde ze hem meteen. We vonden vooral die zakken leuk. Ze hangen daar zo laag op een gekke plek. Alleen de maat is niet goed gekozen. Maat 146 is deze, maar de volgende keer doe ik het toch iets kleiner. De zakken hangen zelfs zo laag dat Ada zich moet bukken om eraan te kunnen.

Zomers kussen

Met de overschot van het vorige rokje maakte ik een kussen voor Kaat.

Rokje voor Ada

Prachtig weer buiten. Ideaal voor een nieuw rokje.

Eigenlijk wou ik een klokrokje ("Allemaal rokjes") maken maar omdat er niet genoeg stof was, versmalde ik het onderaan een beetje. Op de foto ziet het er wel nog smaller uit dan het in het echt is.

Dit rokje steek je razendsnel in elkaar: zijkanten aan elkaar stikken, elastiek dicht stikken, rokje op elastiek spelden en stikken terwijl je de elastiek een beetje uitrekt, zomen en klaar.


De elastiek komt van Hexagoon, ze hebben er nog andere leuke felle kleuren.

De trampoline is aan een opknapbeurt toe, ik weet, later meer...

Mama, bestaat...?

Onze kinderen zijn verslaafd. Erg verslaafd.
Het is de schuld van tante Veerle. We waren er op bezoek in hun vakantiehuisje aan zee.
's Morgens hadden we een groot complex van burchten, grachten, kanalen en nooduitgangen gebouwd.

's Middags deed ik een dutje. En toen gebeurde het. Tante Veerle leerde mijn kinderen de knepen van Boggle.

Vandaag doen ze niet anders. Zelfs eten kan hen niet afleiden.
De meest gehoorde vraag is 'mama, bestaat...?' en dan valt een woord waar ze aan twijfelen. Het gaat van 'mak' 'stape' (je kan maar proberen) tot 'ijsholen' (dat ik maar goedkeurde omdat het zo goed gevonden was) tot ijshalen (wat ik afkeurde. Want hoe vaak we ook gaan 'ijshalen' bij Popeye, volgens mij is dit toch geen correct woord).

Intussen wordt er gezocht, gezucht, geschreven en gediscussieerd. En ook geteld en gelachen. Er zitten al heel knappe woorden tussen. Dit gaat nog veel spannende namiddagen geven.

Marraine die mij en tante Veerle in het Boggelen heeft getraind zou fier zijn.

Een zakje voor Bernard

Als ik op stap ga met de auto, neem ik meestal Bernard mee. Of het nu om een gezinsuitstap gaat in het binnenland, een vrouwenweekend met vriendinnen net over de grens of een verre vakantie in een nieuw land. Bernard gaat altijd mee.

Eigenlijk is Bernard ideaal gezelschap. Hij praat keurig, geeft hier wat aanwijzingen, blijft altijd geduldig en wordt nooit boos. En als ik hem beu ben, zet ik hem af en steek hem in de doos.

Dit laatste ging de laatste tijd niet meer zo goed. De doos was al wat versleten en viel uit elkaar. Daarom maakte ik een zakje voor Bernard.

Het idee zag ik hier. De handleiding is echt gemakkelijk. Dit ritstasje zal nog veel gemaakt worden.

Van in het begin was duidelijk dat het stofje niet te vrouwelijk mocht zijn. Ten eerste was het een zakje voor Bernard en bovendien moest het iets worden waar manlief ook mee over straat durft te lopen.

Het is dan een stofje uit Nepal geworden. Het is een traditioneel stofje in een modern kleurtje. Normaal is het met veel rood en zwart, maar ook bestaan er dus trends. De mannen hebben hoedjes uit die stof en de vrouwen wikkelbloesjes. Geschikt dus voor iedereen.