Mama, bestaat...?

Onze kinderen zijn verslaafd. Erg verslaafd.
Het is de schuld van tante Veerle. We waren er op bezoek in hun vakantiehuisje aan zee.
's Morgens hadden we een groot complex van burchten, grachten, kanalen en nooduitgangen gebouwd.

's Middags deed ik een dutje. En toen gebeurde het. Tante Veerle leerde mijn kinderen de knepen van Boggle.

Vandaag doen ze niet anders. Zelfs eten kan hen niet afleiden.
De meest gehoorde vraag is 'mama, bestaat...?' en dan valt een woord waar ze aan twijfelen. Het gaat van 'mak' 'stape' (je kan maar proberen) tot 'ijsholen' (dat ik maar goedkeurde omdat het zo goed gevonden was) tot ijshalen (wat ik afkeurde. Want hoe vaak we ook gaan 'ijshalen' bij Popeye, volgens mij is dit toch geen correct woord).

Intussen wordt er gezocht, gezucht, geschreven en gediscussieerd. En ook geteld en gelachen. Er zitten al heel knappe woorden tussen. Dit gaat nog veel spannende namiddagen geven.

Marraine die mij en tante Veerle in het Boggelen heeft getraind zou fier zijn.