Wildbreien rond de regenpijp

Tegenwoordig krijg ik complimenten voor onze regenpijp. Dat was tot voor kort niet het geval. Toen was onze regenpijp nog gewoon, gewoon grijs. Saai dus eigenlijk.

Sinds kort ziet hij er zo uit:

De bloemetjes begon ik te haken tijdens onze vakantie, nadien kreeg ik hulp van de buurvrouwen tijdens de speelstraat. Mijn moeder breide de lange 'sjaal' van 4 meter!

Het effect van zo'n ingepakte regenpijp is geweldig. Ik zie glimlachen verschijnen als mensen voorbij fietsen, buren praten erover, mensen spreken me aan, buren bellen aan omdat 'het vlindertje slap hangt' (dat is nu opgelost)...  

Met bijzondere dank aan mijn moeder voor het urenlange breien, de buurvrouwen Muriel, Kris en Marie-Jeanne bij helpen haken van de bloemen en aan Jolijn voor het helpen vastnaaien van de bloemetjes. En nog een extra dank aan Marie-Jeanne voor het vasthouden van de ladder tijdens het ophangen van dit werk. 

de haakdoos

De laatste maand is mijn naaimachine helemaal stil gevallen. Ik was tijdelijk overgeschakeld op mijn vakantie-hobby: haken. 

Het is het eerste wat ik in de auto zet bij het inladen, of we nu op weekend gaan met de familie, een weekendje gaan kajakken met vrienden of 3 weken gaan kamperen met ons gezin in Bretagne: de haakdoos. 

De doos bestaat uit een reeks kleurrijk haakgaren en het haakpennenzakje:

Onderweg is het zalig: manlief aan het stuur, ik naast manlief met de haakpen in de hand, Bernard tussen ons aan de voorruit geplakt (hij wijst de weg en vertelt iedereen hoe lang nog (dus geen gezaag van 'is het nog ver?')) en achteraan 3 meisjes die ijverig lossen, vasten, stokjes  en zo veel meer haken.

Het haken was een verslaving. We haakten overal:

in de auto

op de camping

op het strand

aan het kampvuur

en tijdens de piknik

Vorig jaar was het resultaat een pianokrukkussen.

Dit jaar had ik andere plannen.  

Ik maakte kleine bloemetjes. 

En ook Ada was zot op de bloemetjes. 

En zelfs Kaat maakte een margriet

Even geen shortje

We zijn terug van vakantie. Aan de volgende foto's kan je meteen zien waar we geweest zijn.

Bretagne is gewoon fantastisch. Daarover later misschien meer.
Maar nu over de jurk.

Het patroon komt uit Stof voor durf-het-zelvers. Ik vind het een heel geslaagde jurk die Kaat goed past, alleen vindt Kaat de armsgaten iets te klein. Volgende keer moet ik ze wat groter maken.

De foto's zijn genomen op onze vertrekdag. De meisjes waren nog niet lang terug van 10 dagen scoutskamp. Je ziet het nog wat aan de gekke bekken. Of waren de rare poses te wijten aan het lange rijden? In elk geval wilden ze voor het vertrek eens iets anders aan dan kamp- of kampeerkleren, geen shorts dus maar een mooie jurk!

Harembroek

Gisteren zijn de twee oudsten op scoutskamp vertrokken. 

In hun tassen zaten hun geheim agent-outfits (thema van het kamp) die we de dag voordien met veel lol hadden samengesteld in de kringloopwinkel. 

Maar voor het vertrek koos Ada toch een comfortabele harembroek die ik nog snel in elkaar had gestoken. 

Het is heel plezant en gemakkelijk om te maken. Je vertrekt vanuit een vierkante lap dat je dubbel vouwt. Voor deze broek gebuikte ik een lap streepjestricot van 80 op 80 cm, de boorden zijn gemaakt van een overschotje effen tricot. 

De inspiratie vond ik hier en de werkbeschrijving staat hier. 
<a href="http://www.bloglovin.com/blog/8252105/?claim=54qq4ncrgxe">Follow my blog with Bloglovin</a>

Boodschappentas

Een boodschappentas, het patroon komt uit Zo geknipt, de stof uit de Kringloopwinkel.

cool, roze spaghetti!

Vandaag heb ik getoverd. In de keuken nog wel, zonder toverspreuken of gefoefel. Ik maakte roze spaghetti. 

Hoe ik dat deed? Heel simpel. ik oogstte in onze moestuin rode melde (tja, dat moet je natuurlijk wel staan hebben ;-)) en een beetje spinazie. 

Groenten heel fijn snijden, ui stoven, groenten meestoven en spaghetti koken.  

Aan de groenten voegde ik nog een potje sojaroom toe. Groenten en spaghetti mengen en daar is de roze spaghetti! 

Normaal zou ik er nog versgeraspte Parmezaanse kaas aan toevoegen maar omdat we hier een tijdje op een melkvrij (en dus ook kaasvrij dieet staan omwille van een allergie) aten we het zonder kaas.

Een ritstasje

omdat je er nooit genoeg van kan hebben

Sjaal siert paal

Het ging een sjaal worden.

Eerst voor mij, want ik was de eerste jarige. Toen mijn verjaardag voorbij was en de lap nog aan de breinaalden hing, breide ze ijverig verder maar nu voor tante Karen. Jammer genoeg is tante Karen maar een dikke twee weken later jarig dan ik dus die deadline haalde ze niet. 

Geen probleem: opa! Daar had ze nog 2 maanden extra tijd voor en die kon ook wel een nieuwe sjaal gebruiken.

Intussen kwam er een nieuwe hobby en de breipassie verdween een beetje. Bijna 3 jaar na haar eerste breiles hing de sjaal nog steeds aan de breinaalden. Zo vond ik ze een week geleden. Zo zonde. Het eerste breiwerk van Ada, zo op gezwoegd, net te kort voor een sjaal en niemand veel zin om hem af te werken. 

Nu siert hij deze paal in onze tuin en we genieten er met ons vijven van (en het bezoek ook)! Beter kon hij niet eindigen.

Madeliefjes

een nieuw rokje met madeliefjes!
Ik heb al veel voor rokjes voor mezelf gemaakt maar dit is het eerste A-lijnrokje. Ik was bang dat ik met A-lijnrok niet zo gemakkelijk zou kunnen fietsen. En omdat de meeste verplaatsingen hier met de fiets zijn...
Maar al mijn zorgen waren ongegrond. Een A-lijnrok is super en het fietsen gaat goed. De volgende rok is al geknipt.

Pianokrukje

Al enkele jaren staat dit krukje in ons huis. 

Het is niet zomaar een krukje, nee, ik heb het zelf gemaakt. Het was het laatste stuk dat ik maakte tijdens mijn eerste jaar houtbewerking vijf jaar geleden. 

Vier jaar lang verhuisde het krukje in ons huis van hier naar daar en werd het nu eens gebruikt om op te zitten en andere keren als tafeltje voor rommel waar we geen andere plek voor vonden.

Sinds Ada pianolessen volgt, is het gepromoveerd tot pianokrukje. 

Alleen was het wat te hard om lang op te zitten. Dus kwam er een klein kussentje met onderaan een antislipzool. Dat was al wat beter.

Sinds kort is er nu een hoesje voor de kruk. 

De kleine granny squares haakte ik vorig jaar tijdens de lange autoritten tijdens onze vakantie. Dat haken in de auto kan ik volledig aanraden. Bernard wees manlief de weg en ik haakte en babbelde maar. Voor ik het wist, stonden we in Italië. De meisjes op de achterbank haakten ook, dus het waren heel rustige ritten. Gelukkig vertelde manlief ons af te toe iets over wat langs de weg te zien was, anders wisten we nu nog niet dat er bergen in Zwitserland zijn.    

De lapjes werden nog aan elkaar genaaid met de bedoeling van een kussensloop van te maken. De achterkant wou ik dan haken tijdens onze volgende vakantie. Maar voor die vakantie zal ik dus iets anders moeten zoeken...

Hoelahoep

In de klas van Kaatje zit de Leuvens kampioene Hoelahoep. En ze is daar fier op. We hebben de wedstrijd zelf niet gezien maar hebben er veel over gehoord. Het moet ferm geweest zijn.
Lisa is geen kampioene maar is er gewoon dol op. En dat in een nieuwe jurk.

Twee kussens

Feest

Juni is hier een feestmaand.

Al 17 jaar vier ik samen met manlief zijn verjaardag op 7 juni.
9 jaar geleden is ons Kaatje geboren op de 2e dag van de zomer, vlak voor de vogels hun ochtendconcert gaven op het platteland in de buurt van Tienen.
4 jaar later werd nichtje Mare geboren, net niet op vrijdag de 13e. Ik mocht de meter zijn.
En 2 jaar geleden kwam ons andere nichtje erbij: Stin. 6 juni. Ook van haar mocht ik de meter zijn.

Vandaag was het dus het grote familieverjaardagsfeest. Mooi weer, fijn gezelschap en lekker eten.

En natuurlijk waren er cadeautjes.

Voor Stin maakte ik 2 nieuwe rokjes. Tricot met elastiekband, comfortabeler bestaat niet volgens mij.

Ze kreeg er ook een paar schoentjes bij. Meer moet een fashionista als Stin niet hebben.

Mare kreeg een paar skeelers. 5 jaar geleden kreeg Kaatje deze skeelers van de mama van Mare en nu was het tijd om ze door te geven (dat is zo fijn, cadeautjes hoeven bij ons niet nieuw te zijn). Skeelers zijn heel onhandig om te dragen dus maakte ik er een draagtas voor. Een grote zodat ook de beschermers erbij kunnen en goed gewatteerd zodat het geen pijn doet als Mare met de zak tegen haar beentjes botst. Een beetje roos omdat dat mooi bij haar skeelers past, maar ook niet te veel zodat iedereen kan zien dat het hier om een stoere prinses gaat.

 

Het rokje van Mare werd door haar mama gemaakt.

Mare heeft duidelijk de genen van de mama en de papa doorgekregen: het is eigenlijk een knutselprinses. Daarom kreeg ze ook nog een knoopster. Dat is een hulpmiddeltje om vriendschapbandjes en dergelijke te maken. 

Vanmorgen bedacht ik dat het leuk zou zijn om de knoopster al meteen van een mooi zakje te voorzien. Het lintje om het zakje dicht te strikken werd al meteen gemaakt met de knoopster. Het was dringend dus het hele gezin, en zelfs oma, heeft er om de beurt aan gewerkt om het op tijd af te krijgen.