Wildbreien rond de regenpijp

Tegenwoordig krijg ik complimenten voor onze regenpijp. Dat was tot voor kort niet het geval. Toen was onze regenpijp nog gewoon, gewoon grijs. Saai dus eigenlijk.

Sinds kort ziet hij er zo uit:

De bloemetjes begon ik te haken tijdens onze vakantie, nadien kreeg ik hulp van de buurvrouwen tijdens de speelstraat. Mijn moeder breide de lange 'sjaal' van 4 meter!

Het effect van zo'n ingepakte regenpijp is geweldig. Ik zie glimlachen verschijnen als mensen voorbij fietsen, buren praten erover, mensen spreken me aan, buren bellen aan omdat 'het vlindertje slap hangt' (dat is nu opgelost)...  

Met bijzondere dank aan mijn moeder voor het urenlange breien, de buurvrouwen Muriel, Kris en Marie-Jeanne bij helpen haken van de bloemen en aan Jolijn voor het helpen vastnaaien van de bloemetjes. En nog een extra dank aan Marie-Jeanne voor het vasthouden van de ladder tijdens het ophangen van dit werk. 

de haakdoos

De laatste maand is mijn naaimachine helemaal stil gevallen. Ik was tijdelijk overgeschakeld op mijn vakantie-hobby: haken. 

Het is het eerste wat ik in de auto zet bij het inladen, of we nu op weekend gaan met de familie, een weekendje gaan kajakken met vrienden of 3 weken gaan kamperen met ons gezin in Bretagne: de haakdoos. 

De doos bestaat uit een reeks kleurrijk haakgaren en het haakpennenzakje:

Onderweg is het zalig: manlief aan het stuur, ik naast manlief met de haakpen in de hand, Bernard tussen ons aan de voorruit geplakt (hij wijst de weg en vertelt iedereen hoe lang nog (dus geen gezaag van 'is het nog ver?')) en achteraan 3 meisjes die ijverig lossen, vasten, stokjes  en zo veel meer haken.

Het haken was een verslaving. We haakten overal:

in de auto

op de camping

op het strand

aan het kampvuur

en tijdens de piknik

Vorig jaar was het resultaat een pianokrukkussen.

Dit jaar had ik andere plannen.  

Ik maakte kleine bloemetjes. 

En ook Ada was zot op de bloemetjes. 

En zelfs Kaat maakte een margriet