Het ging een sjaal worden.
Eerst voor mij, want ik was de eerste jarige. Toen mijn verjaardag voorbij was en de lap nog aan de breinaalden hing, breide ze ijverig verder maar nu voor tante Karen. Jammer genoeg is tante Karen maar een dikke twee weken later jarig dan ik dus die deadline haalde ze niet.
Geen probleem: opa! Daar had ze nog 2 maanden extra tijd voor en die kon ook wel een nieuwe sjaal gebruiken.
Intussen kwam er een nieuwe hobby en de breipassie verdween een beetje. Bijna 3 jaar na haar eerste breiles hing de sjaal nog steeds aan de breinaalden. Zo vond ik ze een week geleden. Zo zonde. Het eerste breiwerk van Ada, zo op gezwoegd, net te kort voor een sjaal en niemand veel zin om hem af te werken.
Nu siert hij deze paal in onze tuin en we genieten er met ons vijven van (en het bezoek ook)! Beter kon hij niet eindigen.
Een mooi staaltje recyclage !
BeantwoordenVerwijderen